Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ακροπόρος — (I) ἀκροπόρος, ον (Α) 1. αυτός που περνά μέσα από κάτι, που διατρυπά με την αιχμή 2. (προπαροξ.) ακρόπορος αυτός που έχει άνοιγμα στην άκρη. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρο (Ι) + πόρος < πείρω]. (II) ἀκροπόρος, ον (Α) εκείνος που ανεβαίνει ψηλά. [ΕΤΥΜΟΛ.… … Dictionary of Greek
αποκέντησις — ἀποκέντησις, η (Α) το να διατρυπά κάποιος κάτι … Dictionary of Greek
γυιοτόρος — γυιοτόρος, ον (Α) αυτός που διατρυπά τα μέλη. [ΕΤΥΜΟΛ. < γυίον + (θ.) τορ , έτορον, αόρ. β πρβλ. ενεστ. τορέω «διατρυπώ», τείρω «θλίβω, ταλαιπωρώ» (πρβλ. διάτορος, ρινοτόρος, χαλκότορος)] … Dictionary of Greek
διάτορος — διάτορος, ον (AM) 1. διατρυπημένος πέρα ώς πέρα, διάτρητος 2. αυτός που διατρυπά 3. (για ήχο) οξύς. [ΕΤΥΜΟΛ. < δια + *τόρος < (θ.) τορ τού τορείν (απρμφ. αορ. τού τείρω*] … Dictionary of Greek
διαπεραστικός — ή, ό 1. αυτός που διαπερνά, που διατρυπά, διεισδυτικός 2. (για κρύο) τσουχτερός, δριμύς 3. (για φωνή) οξύς και συνήθως ενοχλητικός … Dictionary of Greek
διατρητικός — ή, ό 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη διάτρηση 2. αυτός που μπορεί να διατρυπά. 3. φρ. «διατρητική μηχανή» μηχανή με πληκτρολόγιο το οποίο συνδέεται με συγκρότημα διατρητικών ακίδων, για τη διάτρηση δελτίων κατά τη μηχανογράφηση. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ … Dictionary of Greek
μυρμηκολέων — (myrmeleon formicarius). Έντομο της οικογένειας των μυρμηκολεοντιδών της τάξης των νευροπτέρων. Όταν πάρει την οριστική όψη του ο μ. έχει μήκος 4 εκ., κοιλιά μακριά και λεπτή και δύο ζεύγη διαφανών πτερύγων που το κάνουν να μοιάζει με τις… … Dictionary of Greek
πεταλούδα — I Ακμαίο στάδιο των λεπιδόπτερων. Είναι έντομο με μικρό κεφάλι, αλλά ιδιαίτερα αναπτυγμένο κατά την έννοια του πλάτους τα πλευρικά μάτια είναι σύνθετα, μεγάλα και αποτελούνται από πολυάριθμα ομματίδια ή απλά μάτια (μέχρι 27.000 στη σφίγγα του… … Dictionary of Greek
ρινοτόμος — ον, Α αυτός που διατρυπά τις δερμάτινες ασπίδες. [ΕΤΥΜΟΛ. < ῥινός «δέρμα» + τόμος (< τέμνω), εφόσον δεν πρόκειται για εσφ. γρφ. αντί ῥινοτόρος] … Dictionary of Greek
ρινοτόρος — ον, Α (για τον Άρη) αυτός που διατρυπά τη δερμάτινη ασπίδα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ῥινός «δέρμα» + τόρος (< θ. τορ του αορ. τορ εῖν τού τείρω «τρυπώ»), πρβλ. χαλκό τορος] … Dictionary of Greek
